Tradycją stało się, że Łyżka Mleka proponuje kaliszanom raz w roku spotkanie z kulturą żydowską, a tak naprawdę ze wspomnieniem świata, którego od kilku dziesięcioleci nie ma, a który – przez wieki współtworzył nasze miasto. W tym roku – wraz z IV Ogólnopolskim Festiwalem Pieśni i Piosenki Żydowskiej i Izraelskiej SHALOM organizowanym przez Annę Oligni-Kowalkiewicz – zapraszamy 11 i 12 kwietnia na weekend kultury żydowskiej.
12 kwietnia: niezwykły spektakl pt „7 źdźbeł, Zibn grozn fun di grozn”, czyli – słowami autorek – <<słowno-muzyczna interpretacja wybranych utworów poetyckich i prozatorskich Awroma Suckewera. Program przygotowany w języku jidysz i po polsku. Fragmenty prozy poetyckiej, wiersze – niektóre przetłumaczone specjalnie na tę okazję – zaprezentowane przez Adriannę Janotę i Annę Rozenfeld, przeplatają i przenikają się z muzyką DJ Lenara tworząc wielowymiarowy dyskurs. Podczas tego wyjątkowego spotkania z utworami najwybitniejszego poety języka jidysz, wirtuoza słowa, który zrewolucjonizował i wzbogacił język przodków, wnikamy w wielowarstwową, misterną tkaninę znaczeń. Pośród źdźbeł na nowo odkrywanych słów, dźwięków i obrazów dotykamy korzeni uczuć, emocji, pytań o strach, miłość, początek, drogę, koniec…>>
fot. 
Z ostatniej chwili: w spektaklu weźmie udział także Mirosław Kuźniak (skrzypce)
Tytuł spektaklu „Zibn grozn fun di grozn” – „7 źdźbeł trawy” nawiązuje do cytatu zaczerpniętego z wiersza „Wer wet blajbn? Wos wet blajbn?” – „Kto pozostanie? Co pozostanie”, napisanego przez poetę w 1974 roku w cyklu „Lider fun togbuch” – „Wiersze z dziennika”.
„Do Polski – Relacje polsko-żydowskie w utworze Abrahama Suckewera”
7 Dni Kalisza, 9 IV 2014, nr 14 (785)
Ryszard Krynicki
Umarł Suckewer
W żadnej polskiej gazecie
ni słowa żalu – .
Mateusz „Opas” Opasiński o A. Suckewerze
ANNA ROZENFELD
Absolwentka szkół artystycznych w Marburgu, Salzburgu, Wiedniu i Warszawie. Zdobyła dyplom artystyczny u profesora Jacobo Borgesa (Wenezuela) oraz dyplom Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Miała osiem wystaw indywidualnych i brała udział w wielu wystawach grupowych w kraju i za granicą. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych w Polsce, Austrii, Niemczech, Francji, Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych i w Izraelu. Związana rownież z teatrem – uczestniczyła w studium aktorskim przy Teatrze Żydowskim w Warszawie. Przebywała jako artist in residence w Chateau de Monthelon (Francja), uczestniczyła w tournee po międzynarodowych festiwalach (Francja, Szwajcaria) z grupą Le Cirque. Ma bogate doświadczenie w pracy warsztatowej.
Artystka, badaczka, tłumaczka, dziennikarka, aktorka, nauczycielka i propagatorka języka jidysz, współzałożycielka projektu ייִדיש לעבט (Jidysz żyje), prowadziła audycję w jidysz Naje Chwaljes w Polskim Radiu dla Zagranicy. Ukończyła studium aktorskie przy Teatrze Żydowskim w Warszawie, realizowała projekty teatralne w kraju i za granicą (Francja, Szwajcaria, Niemcy, Stany Zjednoczone, Kanada, Izrael). Działa na rzecz ratowania spuścizny języka jidysz, z szczególnym zamiłowaniem zajmuje się poezją, literaturą dziecięcą, muzyką i sztuką jidysz, współpracuje z wieloma artystami. Aktualnie pracuje w dziale edukacyjnym w Muzeum Historii Żydów Polskich, jest redaktorką działu Sztuka w kwartalniku Cwiszn. Przewodnicząca Komisji Rewizyjnej Żydowskiego Stowarzyszenia Czulent. Członkini Polskiego Towarzystwa Studiów Jidyszystycznych.
ADRIANNA JANOTA
Aktorka. W latach 1997-2000 występowała w Teatrze Nowym w Zabrzu, wcześniej pracowała w tym teatrze jako adeptka, inspicjentka i sufler. Od 2003 roku współpracowała z Teatrem Rampa w Warszawie, w latach 2008-2010 była aktorką tego teatru. Występowała także gościnnie w stołecznym Teatrze Żydowskim.
Filmy:
* 2006-2007 – POGODA NA PIĄTEK (matka na melinie; seria I),
* 2002-2009 – SAMO ŻYCIE (dziennikarka, gość na wieczorze autorskim Leszka Retmana w Klubie Lekarza),
* 2002 – 112 w LOKATORZY (pielęgniarka),
* 1997-2009 – KLAN (nauczycielka pracująca w świetlicy Szkoły Podstawowej nr 123 do której uczęszczają Bożenka i Maciuś, koleżanka pani Zosi),
Spektakle:
* 2007 – ZMARTWYCHWSTANIE (Ogińska L.) (Kochanka Prezesa)
fot. Iza Fietkiewicz-Paszek
(…) Spektakl miał interesującą, choć surową scenografię a teksty poetyckie autora wypowiadane w dwóch językach polskim i w jidysz sprawiały wrażenie nakładających się melodii spiętych przejmującą muzyką skrzypiec i elementami muzyki ostatniej generacji, która uwypuklała niepokój i grozę zawarte w tekstach poety. Nastrój potęgowały jeszcze światła i sugestywny głos aktorów. Jednym słowem był to niezapomniany spektakl, w którym nie zabrakło dobrej poezji i przemyślanych kreacji aktorskich. Kaliska publiczność miała kolejny raz okazję do przypomnienia obrazu świata, który zginął bezpowrotnie, a który pozostaje zapisany w losach ludzi; którzy ten czas przeżyli. (…)
Magda Krytkowska, Gazeta Kulturalna Salon Literacki [czyt. cały artykuł]