(..) Koncert pieśni żydowskich stanowi swoistą mozaikę, złożoną z tradycyjnych, dawnych pieśni (m.in. „Bubliczki”, „Rebeka”) oraz współcześnie napisanych utworów. Wśród tych ostatnich znajdują się „perełki” pióra takich mistrzów, jak Agnieszka Osiecka, Wojciech Młynarski i Jacek Cygan. Piękna muzyka jest dziełem Leopolda Kozłowskiego, zwanego ostatnim klezmerem Rzeczpospolitej. Pieśni żydowskie mają swoje korzenie w codzienności. Wspominają o tym, że życie niesie smutek i pocieszenie. Płacz i śmiech przeplatają się, przystoją i kobiecie i mężczyźnie, bo jednych i drugich spotykają radości i nieszczęścia: „Płacz to taka zwykła ludzka rzecz. (…) Śmiech to taka zwykła ludzka rzecz.” (za: Barbara Sput, Raciborski Portal Internetowy)
Zadebiutowała w Teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie w roku 1977. Zagrała m. in. Biankę w Białym małżeństwie T. Różewicza, Inez w Zielonym Gilu T. de Moliny, Klarę w Ślubach Panieńskich A. Fredry. W 1981 roku wygrała Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Z Olsztyna przeniosła się do Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego w Katowicach (1983), gdzie zagrała m.in. Albertynkę w Operetce W. Gombrowicza, Ofelię w Hamlecie W. Szekspira i Szimenę w Cydzie P. Corneille’a. W 1985 roku wystąpiła gościnnie w Teatrze Rozrywki w Chorzowie jako Gizela w Huśtawce (Seesaw) Cy Colemana.
Od 1988 roku związana jest etatowo ze sceną chorzowską. Zagrała tu wiele pierwszoplanowych ról musicalowych, z powodzeniem prezentując wyjątkową umiejętność łączenia liryki z dramatyzmem. Po gościnnych prezentacjach Evity w warszawskim Teatrze Dramatycznym, okrzyknięto ją najlepszą polską aktorką musicalową. Z czasem ujawniła również talenty komediowe, którymi również uwodzi widzów w kilku spektaklach.
Zaproszona przez Jana Pietrzaka do stałej współpracy, wiele lat występowała z Kabaretem Pod Egidą. Z tym właśnie zespołem brała udział w tournée po Szwajcarii, Niemczech i Włoszech, a także USA i Kanadzie. W czerwcu 2000 roku gościła na scenie Polskiego Ośrodka Kultury w Londynie, zaś rok później reprezentowała nasz kraj podczas Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Chansonfest 2001 w Zagrzebiu. Występowała również z Filharmonią Śląską oraz Zielonogórską i Zabrzańską. Wciąż współpracuje z orkiestrą KWK „Staszic” w Katowicach. W sierpniu 2003 roku brała udział w Europejskim Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy Górskiej z przedstawieniem Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy, a rok później – z przedstawieniem Ja, Josephine. Wystąpiła tam również ze spektaklem Na końcu tęczy. W czerwcu 2004 r. Maria Meyer została zaproszona na Międzynarodowy Wieczór Pieśni, zorganizowany z okazji 10-lecia Café Teater w Lublianie (Słowenia) oraz na I Ogólnopolski Festiwal Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga w Krakowie, na którym otrzymała „Złoty Liść Retro”. W styczniu 2005 roku po raz pierwszy wystąpiła w Pradze, gdzie spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności. Zaowocowało to kolejnymi recitalami, m.in. na I Mezinárodnim Festivalu Šansonu, podczas Dni Polskich w Maroku oraz Dni Polskich w Le Pradet (Francja).
W 1998 roku aktorka założyła własny teatr pod nazwą Ma Scala – Teatr Marii Meyer, którego pierwszą produkcją był spektakl Jestem znów. Maria Meyer śpiewa Brela. Druga propozycja Ma Scali, przygotowana wespół z Teatrem Rozrywki, to spektakl Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy. Warto dodać, że specjalny pokaz przedpremierowy spektaklu odbył się podczas Międzynarodowego Festiwalu Twórczości Kobiecej w Tel Awiwie (Izrael). Piosenki z powyższych spektakli utrwalone zostały na dwóch płytach, wydanych przez Marię Meyer w roku 2004. Kolejne spektakle Ma Scali to Graj dla nas graj. Wieczór pieśni żydowskich, Nie żałuję. Kobieta w polskim kabarecie, Tango Italiano, czyli pranie po włosku, Dietrich. Taka jestem oraz najnowszy: Jestem w niebie.
Jednym z wielu obszarów działalności Artystki jest prowadzenie zajęć dla młodzieży z interpretacji piosenki. Zajmowała się tym m.in. w katowickim Pałacu Młodzieży oraz podczas warsztatów, przygotowujących uczestników do Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Artystycznej w Rybniku.
Najważniejsze role w Teatrze Rozrywki:
– Gizela w Huśtawce Cy Colemana,
– Anna w Dwa razy tak T. Jonesa,
– Polly w Operze za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla,
– Helena Otocka w Firmie M. Hemara,
– Ciocia Emilia, Dobra Wróżka Północy w Czarodzieju z krainy Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane’a,
– Sally Bowles w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,
– Diablica w Śladach J. Szajny,
– Turandot w Księżniczce Turandot C. Gozziego,
– Hudel w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Pani Barry w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery,
– Eva Perón w Evicie A. L. Webbera i T. Rice’a,
– Pamela w Oknie na Parlament R. Cooneya,
– Siostra Mary Amnezja w musicalu Nunsense D. Goggina,
– Aldonza w Człowieku z La Manchy M. Leigha, D. Wassermana i J. Dariona,
– Magenta w The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Maria Magdalena w rock-operze Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,
– Maria Anioł w Szwagierkach M. Tremblaya,
– Hanka Ordonówna w spektaklu Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy,
– Mańka w spektaklu Dyzma – musical W. Korcza i W. Młynarskiego,
– Josephine Baker w Ja, Josephine B. Cioska,
– postaci w spektaklu KRZYK wg Jacka Kaczmarskiego R. Talarczyka,
– Edith w Odjeździe F. Apkego,
– Marynia w Pomalu, a jeszcze raz! I. Šebo,
– Lucretia Otis w Canterville Ghost J. Williamsa,
– Pani Doktor w Terapii Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Reinona w Przygodzie fryzjera damskiego Ł. Czuja wg E. Mendozy,
– Judy Garland w sztuce Na końcu tęczy P. Quiltera,
– Profesor Rektor Sonnenstich, Frau Bergman, Fraulein Hungergurt, Frau Stiefel w Przebudzeniu wiosny S. Satera i D. Sheika wg F. Wedekinda,
– Gaździna w Historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera,
– Pani Nellie Lovett w musicalu Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,
– Lida Baarová, Pisarz Eduard Kirchberger w Gottlandzie M. Szczygła,
– Stara Dama / Blair Daniels w spektaklu Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine’a,
– Babcia Billly’ego w musicalu Billy Elliot E. Johna i L. Halla.
Występuje gościnnie w Gliwickim Teatrze Muzycznym, grając Rosele w spektaklu Miłość czyni cuda E. Warty-Śmietany i W. Króla. W serialu paradokumentalnym TVNu pt. Szkoła gra Wicedyrektor Marię Borkowską.
NAGRODY:
– SPECJALNA ZŁOTA MASKA im. red. Barbary Sośnierz 1995 za rolę Ewy Perón w Evicie,
– Nagroda ZASP im. Leny Starke,
– Nagroda Wojewody Katowickiego dla Młodych Twórców za wszechstronność sztuki aktorskiej,
– Nagroda Plebiscytu Publiczności na najpopularniejszą aktorkę, organizowanego przez „Gazetę Wyborczą – Gazetę w Katowicach” i Wojewodę Katowickiego (1996),
– Statuetka Chłopca z łabędziem –nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury (2000 r.),
– wyróżnienie miesięcznika „Pani” jako jednej ze stu kobiet w Polsce, które w roku 2001 szczególnie zaznaczyły się w życiu publicznym,
– Statuetka Narcyza – nagroda przyznawana przez Izbę Przemysłowo-Handlową Rybnickiego Okręgu Przemysłowego za wybitne osiągnięcia zawodowe (2004),
– Nagroda Artystyczna Marszałka Województwa Śląskiego (2008),
– ZŁOTA MASKA 2013 za rolę Nellie Lovett w musicalu Sweeney Todd,
– Srebrny Medal „Zasłużony dla kultury GLORIA ARTIS” (2013).
impreza finansowana przez Samorząd Województwa Marszałkowskiego